بازار پایه چیست؟ + لیست 37 شرکت بازار پایه فرابورس
بازار پایه بخشی از ساختار کلی بازار سرمایه است که اگرچه کمتر شناخته شده، اما نقش قابل توجهی در فرآیند پذیرش و فعالیت شرکت های خاص ایفا می کند. این بازار معمولا محل حضور شرکت هایی است که به دلایل مختلف، شرایط لازم برای پذیرش در بازارهای اصلی بورس یا فرابورس را ندارند. بازار پایه فرابورس را می توان نقطه آغاز یا مرحله ای گذرا برای شرکت هایی دانست که در مسیر توسعه یا بازسازی ساختار خود هستند. در این مقاله از مجله دونگی به صورت جامع بررسی خواهیم کرد که بازار پایه چیست، چه شرکت هایی در آن فعالیت می کنند، دسته بندی های موجود در این بازار چگونه است و چرا آگاهی از آن برای سرمایه گذاران اهمیت دارد. اگر به دنبال درک دقیق تری از این بخش مهم از بازار سرمایه هستید، مطالعه ادامه این مطلب را از دست ندهید.
فهرست مطالب:
بازار پایه چیست؟
بازار پایه فرابورس یکی از زیرمجموعه های مهم بازار سرمایه ایران است که به طور خاص برای میزبانی از شرکت هایی طراحی شده که شرایط لازم برای پذیرش در بورس یا بازارهای اصلی فرابورس را ندارند. این بازار به نوعی فضای حد واسط برای شرکت هایی است که یا از نظر شفافیت مالی در سطح مطلوبی نیستند، یا هنوز به سودآوری پایدار نرسیده اند، یا سایر معیارهای ورود به بازارهای رسمی را ندارند. بنابراین، بازار پایه فرابورس فرصتی است برای معامله سهام این شرکت ها، البته همراه با ریسک های بیشتر برای سرمایه گذاران.
جایگاه بازار پایه در ساختار بازار سرمایه
اولین پرسشی که توسط علاقمندان به بازار مطرح می شود این است که بازار پایه چه نوع بازاری در بورس است؟ بازار سرمایه ایران به سه بخش اصلی تقسیم می شود: بازار بورس، بازار فرابورس و بازار پایه. هر کدام از این بازارها نقش و جایگاه متفاوتی در ساختار مالی کشور دارند و پذیرای شرکت هایی با شرایط مختلف هستند.
بازار بورس معمولا میزبان شرکت هایی است که از نظر مالی، شفافیت اطلاعاتی و سابقه فعالیت در سطح بالایی قرار دارند. بازار فرابورس نیز پذیرای شرکت هایی است که شرایط کمتری نسبت به بورس دارند، اما همچنان باید از فیلترهای خاصی عبور کنند. در پایین ترین سطح ساختار بازار سرمایه، بازار پایه قرار دارد؛ بازاری که به نوعی پایین ترین سطح پذیرش را دارد و بیشتر برای شرکت هایی در نظر گرفته شده که یا شرایط پذیرش در بازارهای دیگر را ندارند یا از بازارهای اصلی حذف شده اند.
ساختار فرابورس چگونه است؟
فرابورس ایران به عنوان یکی از ارکان اصلی بازار سرمایه، نقش مهمی در تأمین مالی شرکت ها و گسترش بازار سهام ایفا می کند. این بازار برای پذیرش و معامله اوراق بهادار شرکت هایی طراحی شده که به دلایل مختلف شرایط ورود به بورس اوراق بهادار تهران را ندارند. فرابورس شامل چند بازار مجزا است که هرکدام ضوابط خاص خود را دارند و بر اساس معیارهای پذیرش شرکت در بازارهای فرابورس، شرکت ها در یکی از این بازارها قرار می گیرند.
ساختار فرابورس شامل شش بازار اصلی است:
بازار اول فرابورس: مختص شرکت هایی است که از نظر مالی، سودآوری، سرمایه ثبت شده و شفافیت اطلاعاتی در وضعیت نسبتاً خوبی قرار دارند و بخشی از الزامات بازار بورس را نیز رعایت می کنند.
بازار دوم فرابورس: پذیرای شرکت هایی است که شرایط ساده تری نسبت به بازار اول دارند. شرکت های تازه تأسیس یا آن هایی که هنوز به سوددهی پایدار نرسیده اند، معمولاً در این بازار قرار می گیرند.
بازار ابزارهای نوین مالی: در این بازار اوراقی مانند صکوک، اوراق استصناع، اوراق مشارکت، اوراق مرابحه و سایر ابزارهای مالی اسلامی پذیرفته و معامله می شوند. پذیرش سهام در این بازار انجام نمی شود.
بازار نوآفرین: این بازار برای شرکت های نوپا، استارتاپ ها و کسب وکارهای دانش بنیان طراحی شده که مدل درآمدی نوآورانه ای دارند و هنوز به ثبات مالی نرسیده اند، اما پتانسیل بالایی برای رشد دارند.
بازار پایه فرابورس: مخصوص شرکت هایی است که شرایط پذیرش در سایر بازارها را ندارند یا از بازارهای دیگر حذف شده اند. این بازار به سه تابلوی زرد، تابلوی نارنجی و تابلوی قرمز تقسیم می شود.
بازار توافقی: محلی برای انجام معاملات خاص و با شرایط توافقی بین خریدار و فروشنده است و قوانین معاملاتی آن نسبت به دیگر بازارها منعطف تر است.
در مجموع، ساختار فرابورس با این تقسیم بندی به سرمایه گذاران و شرکت ها اجازه می دهد تا بر اساس شرایط و نیازهای خود وارد یکی از این بازارها شوند.
تفاوت بازار پایه با بازار اول و دوم
در ساختار بازار سرمایه ایران، بازار پایه فرابورس به عنوان یکی از زیرمجموعه های فرابورس، محلی برای معامله سهام شرکت هایی است که نه تنها شرایط ورود به بورس را ندارند، بلکه از نظر معیارهای پذیرش نیز نتوانسته اند وارد بازار اول یا دوم فرابورس شوند. تفاوت بازار پایه با بازار اول و دوم در چند جنبه اساسی مانند شفافیت اطلاعات، دامنه نوسان قیمت و شرایط پذیرش به خوبی نمایان است.
مقایسه بازار پایه با بازار اول و دوم فرابورس:
ویژگی ها | بازار اول فرابورس | بازار دوم فرابورس | بازار پایه فرابورس |
شرایط پذیرش | بسیار سخت گیرانه (بدون زیان انباشته، سودآوری، شفافیت بالا، حداقل 200 سهامدار) | نسبتاً ساده تر (با 5٪ سهام شناور، 1 سال سابقه فعالیت) | بدون پذیرش رسمی؛ شرکت ها یا از بورس حذف شده اند یا الزام قانونی واردشان کرده |
شفافیت اطلاعات | بسیار بالا؛ الزام به گزارش های حسابرسی دقیق | متوسط؛ الزام به شفافیت ولی با استاندارد پایین تر | پایین؛ الزامات افشا ساده تر و محدودتر از سایر بازارها |
دامنه نوسان قیمت | 10٪ بدون حجم مبنا | مشابه بازار اول یا گاهی کمتر | 1٪ تا 5٪ بسته به رنگ تابلو (زرد، نارنجی، قرمز) |
ریسک سرمایه گذاری | پایین تر از سایر بازارها | متوسط؛ مناسب شرکت های در حال رشد | بالا؛ به دلیل شفافیت کم و وضعیت نامناسب مالی یا حقوقی شرکت ها |
نوع شرکت ها | شرکت های سودده، با سابقه مناسب و ساختار مالی قوی | شرکت های کوچک تر یا در حال تبدیل به سهامی عام | شرکت هایی با وضعیت خاص، نامشخص، یا الزام قانونی به درج در فرابورس |
قوانین و ساختار بازار پایه
بعد از آن که دانستیم تفاوت بازار پایه با بازار اول و دوم چیست؟ بهتر است بدانیم که قوانین بازار پایه چیست؟ و برای درک بهتر این مفهوم، قوانین را شرح دهیم.
سه دسته شرکت در بازار پایه فرابورس پایه فعالیت می کنند:
شرکت هایی که به دلیل الزامات قانونی، بدون درخواست پذیرش، باید در بازار پایه درج شوند.
شرکت هایی که قبلاً در بازار بورس یا فرابورس بوده اند اما پذیرش آن ها لغو شده است.
شرکت هایی که نزد سازمان بورس ثبت شده اند، اما شرایط پذیرش در سایر بازارها را ندارند.
در این بازار، شرکت ها نیاز کمتری به ارائه اطلاعات دارند، اما ریسک سرمایه گذاری در آن بیشتر است. از طرفی، داشتن کد بورسی برای ورود به این بازار الزامی است.
رنگ بندی تابلوهای بازار پایه چه معنایی دارد؟
اگر دنبال پاسخ روشنی برای پرسش «رنگ بندی بازار پایه چه معنایی دارد؟» هستید، باید بدانید که این رنگ ها صرفاً نمایشی نیستند، بلکه نشان دهنده ی میزان شفافیت اطلاعاتی و ریسک هر شرکت در بازار پایه هستند. در واقع، قوانین بازار پایه بر اساس سطح تعهد شرکت ها به ارائه اطلاعات مالی و میزان شفافیت عملکردی آن ها تنظیم شده و این رنگ بندی نتیجه ی مستقیم همین شفافیت و ریسک است.
تابلوی زرد مناسب ترین وضعیت را در بین سه تابلو دارد. شرکت هایی که اطلاعات مالی خود را طبق دستورالعمل اجرایی افشای اطلاعات، با تأخیر کمتر از 100 روز ارائه می دهند، نهایتاً 2 بار مجاز به عدم انتشار صورت مالی هستند و حداقل یک صورت مالی حسابرسی شده دارند، در این تابلو قرار می گیرند. دامنه نوسان آن 3 درصد است که در صورت وجود صف خرید یا فروش در سه روز متوالی به 5 درصد می رسد.
تابلوی نارنجی وضعیت متوسط دارد و مربوط به شرکت هایی است که نه شرایط لازم برای تابلوی زرد را دارند و نه به شدت تابلوی قرمز پرریسک هستند. اظهار نظر مردود یا عدم اظهار نظر حسابرس درباره صورت های مالی باعث می شود شرکت در این تابلو طبقه بندی شود. دامنه نوسان آن 2 درصد و در شرایط خاص 4 درصد می شود.
تابلوی قرمز پرریسک ترین تابلو است. این سوال نیز در این جا مطرح می شود که به چه دلیل دامنه نوسان در بازار پایه قرمز کمتر از سایر بازارهاست؟ پاسخ این است که شرکت هایی که حکم ورشکستگی یا انحلال گرفته اند، طی سه سال متوالی صورت مالی حسابرسی شده ارائه نکرده اند یا اطلاعات خود را با تأخیر بیش از 50 روز منتشر کرده اند، در این تابلو قرار می گیرند. دامنه نوسان آن 1 درصد است و در صورت تکرار صف خرید یا فروش، 2 درصد خواهد شد.
بنابراین، رنگ بندی بازار پایه ابزاری مهم برای ارزیابی مدیریت ریسک شرکت هاست که مستقیماً به میزان شفافیت اطلاعات مالی آن ها وابسته است.
دامنه نوسان در بازار پایه چقدر است؟
دامنه نوسان قیمت در بازار پایه چقدر است؟ این سوال پرتکرار برای بسیاری از فعالان بازار سرمایه است. بازار پایه فرابورس ایران به سه تابلوی زرد، نارنجی و قرمز تقسیم می شود که هر کدام دامنه نوسان متفاوتی دارند.
در تابلوی زرد، دامنه نوسان قیمت 3 درصد نسبت به قیمت پایانی روز گذشته است. یعنی اگر قیمت پایانی سهم در روز قبل 1000 تومان بوده باشد، سهم در روز بعد فقط بین 970 تا 1030 تومان مجاز به نوسان خواهد بود.
در تابلوی نارنجی، دامنه نوسان کاهش پیدا کرده و به 2 درصد محدود می شود. به عبارتی، سهم تنها بین 980 تا 1020 تومان اجازه تغییر قیمت دارد.
در تابلوی قرمز، این دامنه به حداقل مقدار یعنی 1 درصد می رسد و قیمت فقط می تواند بین 990 تا 1010 تومان نوسان دارد.
بازار پایه فرابورس در مقایسه با بازارهای اول و دوم فرابورس، قوانین ساده تری دارد و پذیرش شرکت ها در آن نیازمند شرایط سخت گیرانه ای نیست. از سوی دیگر، در بازارهای اول و دوم فرابورس دامنه نوسان روزانه 7 درصد است و حجم مبنا نیز در این بازارها اعمال نمی شود. به همین دلیل، بازار پایه با دامنه نوسان محدودتر، فضای محافظه کارانه تری برای معامله گران فراهم کرده است.
در نهایت، باید به این نکته توجه داشت که حداقل مبلغ قابل سفارش در بازار پایه پنج میلیون تومان (50 میلیون ریال) است. این محدودیت به منظور کاهش سفته بازی و افزایش شفافیت در معاملات بازار سرمایه اعمال شده است.
شرکت های بازار پایه فرابورس
چه شرکت هایی در بازار پایه قرار می گیرند؟ پاسخ این سؤال را باید در دل قوانین بازار سرمایه و ساختار فرابورس ایران جست وجو کرد. بر اساس اطلاعات موجود، سه دسته شرکت مشمول حضور در بازار پایه فرابورس هستند.
نخست، شرکت هایی که طبق ماده 99 برنامه پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران موظف به درج در بازار پایه هستند. این ماده قانونی شرکت هایی را که مشمول نظارت سازمان بورس هستند، ملزم می کند که در یکی از بازارهای تحت نظارت این سازمان قرار گیرند و بازار پایه یکی از این بسترهاست.
دوم، شرکت هایی که قبلاً در بازار بورس یا فرابورس پذیرفته شده اند، اما به دلیل از دست دادن شرایط پذیرش، با لغو پذیرش روبه رو شده اند. این شرکت ها پس از حذف از آن بازارها، به بازار پایه منتقل می شوند تا همچنان معاملات سهام آن ها امکان پذیر باشد.
سوم، شرکت هایی که نزد سازمان بورس اوراق بهادار ثبت شده اند، اما هنوز موفق به احراز شرایط لازم برای حضور در بازار بورس یا فرابورس نشده اند. این شرکت ها نیز در بازار پایه قرار می گیرند تا ضمن شفاف سازی اطلاعات، فرآیند نقل و انتقال سهام آن ها قانونی و نظارت پذیر باشد.
لیست شرکت های فعال در هر تابلوی بازار پایه
در بازار پایه فرابورس ایران، شرکت ها بر اساس سطح افشای اطلاعات و میزان ریسک به سه تابلوی زرد، نارنجی و قرمز تقسیم بندی می شوند. در ادامه، لیست نمادهای موجود در هر تابلوی بازار پایه ارائه می شود:
تابلوی زرد
خفولا (خدمات فنی فولاد یزد)
فن آوا (گروه فن آوا)
خاور (ایران خودرو دیزل)
سلار (شرکت سیمان لارستان)
وثوق (سرمایه گذاری وثوق امین)
شکبیر (پتروشیمی امیرکبیر)
وسرمد (بیمه سرمد)
کازرو (پتروشیمی کازرون)
سجام (مجتمع سیمان غرب آسیا)
شلرد (کود شیمیایی اوره لردگان)
پلاست (کارخانجات تولیدی پلاستیران)
پشاهن (تولیدی پلاستیک شاهین)
فلات (گروه صنایع معادن فلات ایرانیان)
تفارس (تأمین سرمایه خلیج فارس)
تابلوی نارنجی
ورفاه (بانک رفاه کارگران)
وحافظ (بیمه حافظ)
شپلی (پلی اکریل ایران)
تپکو (تولید تجهیزات سنگین هپکو)
حرهشا (رهشاد سپاهان)
وپسا (سرمایه گذاری صنعت پتروشیمی ساختمان خلیج فارس)
قجام (فرآورده های غذایی و قند تربت جام)
آبین (کشت و صنعت آبشیرین)
کیسون (کیسون)
تابلوی قرمز
وآیند (بانک آینده)
شتولی (شرکت تولیدی شتولی)
شزنگ (تجهیز نیروی زنگان)
شکف (شرکت کف)
حاریا (شرکت حاریا)
شسم (شرکت شسم)
شصفها (شرکت شصفها)
وملت (شرکت ملت)
ثنور (سرمایه گذاری کوه نور)
نبروج (شرکت نبروج)
شتهران (داروسازی تهران شیمی)
تفیرو (شرکت مهندسی فیروزا)
دتهران (داروسازی تهران)
نشار (شرکت نشار)
برای بررسی لیست کامل نمادهای موجود در هر تابلوی بازار پایه، لازم است به سایت www.ifb.ir مراجعه فرمایید.
چه شرکت هایی در بازار پایه قرار می گیرند؟
پاسخ به پرسش «چه شرکت هایی در بازار پایه قرار می گیرند؟» در مقررات بازار سرمایه ایران مشخص شده است. شرکت هایی که شفافیت مالی پایینی دارند یا نتوانسته اند شرایط لازم برای ورود به بازارهای اصلی بورس یا فرابورس را احراز کنند، در بازار پایه فرابورس درج می شوند.
همچنین شرکت هایی که طبق ماده 99 قانون برنامه پنجم توسعه، ملزم به پذیرش در بازار سرمایه هستند یا شرکت هایی که پذیرش آن ها در بازارهای اصلی لغو شده است، در این بازار قرار می گیرند. این بازار محلی برای معاملات سهام شرکت هایی است که به دلایل مختلف از ورود یا ماندگاری در بازارهای اصلی بازمانده اند.
معیارهای پذیرش شرکت ها در بازار پایه
پذیرش در بازار پایه فرابورس برای شرکت هایی است که نتوانسته اند وارد بازار بورس یا بازارهای اصلی فرابورس شوند. این شرکت ها معمولاً در مراحل اولیه فعالیت هستند یا به دلایلی مانند مشکلات مالی ورشکستگی یا ضعف در شفافیت اطلاعاتی، شرایط سخت گیرانه بازارهای اصلی را ندارند. حداقل شرایط برای پذیرش در بازار پایه شامل چند عامل اصلی است:
اول از همه، شرکت باید در سازمان بورس ثبت شده باشد. یعنی فعالیت قانونی داشته باشد، اما ممکن است صورت های مالی قوی یا سابقه عملکرد حرفه ای نداشته باشد.
همچنین میزان سرمایه ثبت شده، تعداد سهامداران و درصد سهام شناور شرکت نیز باید به حداقل مشخصی برسد؛ هرچند این حداقل ها نسبت به بازارهای دیگر پایین تر است.
از دیگر معیارها می توان به وضعیت زیان انباشته، سابقه فعالیت شرکت در صنعت مربوطه و نسبت حقوق صاحبان سهام به کل دارایی ها اشاره کرد.
شرکت ها باید حداقل یک صورت مالی حسابرسی شده ارائه دهند و در صورتی که تأخیرهای زیاد در ارائه اطلاعات داشته باشند یا نظر حسابرس درباره صورت های مالی آن ها مردود یا بدون اظهارنظر باشد، احتمالاً در تابلوهای پرریسک تر مانند نارنجی یا قرمز طبقه بندی می شوند.
ریسک ها و فرصت های سرمایه گذاری در بازار پایه
در این بخش به صورت کاملا شفاف و صادقانه به بررسی مزایا و معایب فعالیت در بازار پایه خواهیم پرداخت.
بازار پایه چه ریسکی دارد؟
این پرسش مهمی است که بسیاری از سرمایه گذاران قبل از ورود به این بخش از بازار فرابورس ایران باید از خود بپرسند. در پاسخ باید گفت که شرایط سرمایه گذاری در بازار پایه با ریسک هایی همراه است که دانستن آن ها برای تصمیم گیری آگاهانه ضروری است.
نوسانات شدید قیمتی: به دلیل حجم معاملات پایین، قیمت سهام در بازار پایه به راحتی دستخوش نوسانات می شود. این نوسانات می توانند هم سودآور و هم بسیار زیان بار باشند، به خصوص برای افرادی که بدون دانش کافی وارد این بازار می شوند.
نبود شفافیت مالی و اطلاع رسانی دقیق: بسیاری از شرکت های بازار پایه اطلاعات مالی به روزی ارائه نمی دهند یا صورت های مالی آن ها توسط حسابرس تأیید نشده است. همین مسئله باعث می شود سرمایه گذاران نتوانند ارزیابی دقیقی از وضعیت واقعی شرکت داشته باشند و در نتیجه، تصمیم گیری با ریسک بالا همراه باشد.
احتمال تعلیق یا توقف نماد: چون شرکت های بازار پایه ممکن است به دلیل تخلفات یا ضعف عملکرد، با توقف نماد مواجه شوند، سرمایه فرد ممکن است برای مدتی نامشخص قفل شود.
آیا سرمایه گذاری در بازار پایه مناسب است؟
پاسخ به این سؤال بستگی به نوع سرمایه گذار دارد. اگر فردی تجربه بالا، قدرت تحلیل قوی و ریسک پذیری مناسبی داشته باشد، می تواند از فرصت های موجود در این بازار برای کسب سود استفاده کند. بازار پایه، فضایی است که در آن شرکت های کوچک تر و گاهی با پتانسیل رشد، امکان جذب سرمایه و معامله اوراق بهادار را دارند. در نتیجه، سرمایه گذارانی که توانایی تشخیص موقعیت های مناسب را دارند، ممکن است بازدهی بالایی به دست آورند.
اما برای سرمایه گذاران تازه کار یا کسانی که نمی خواهند ریسک بالایی بپذیرند، این بازار انتخاب مناسبی نیست. شرایط سرمایه گذاری در بازار پایه خاص است و شامل نوسانات شدید، ریسک های اطلاعاتی و احتمال تعلیق نماد می شود. همچنین شفافیت مالی شرکت ها در این بازار نسبت به سایر بازارها کمتر است.
در عین حال، بازار پایه با فراهم کردن امکان نقدشوندگی اوراق، هزینه پایین تر معاملات و گسترش فرصت های سرمایه گذاری، مزایای قابل توجهی دارد. با این حال، لازم است هر سرمایه گذار پیش از ورود، اهداف مالی، سطح ریسک پذیری و دانش تحلیلی خود را به دقت بررسی کند.
شرایط معامله در بازار پایه
معامله در بازار پایه فرابورس شرایط خاصی دارد. حداقل مبلغ سفارش خرید یا فروش در این بازار 5 میلیون تومان (50 میلیون ریال) است و ثبت سفارش با مبالغ کمتر امکان پذیر نیست.
محدودیت های نوسان و حجم معاملات
در بازار پایه فرابورس، دامنه نوسان قیمت بر اساس رنگ تابلوها تعیین می شود. در تابلوی زرد، دامنه نوسان 3٪، در تابلوی نارنجی 2٪ و در تابلوی قرمز فقط 1٪ نسبت به قیمت پایانی روز قبل است. برخلاف بازارهای اول و دوم فرابورس، حجم مبنا در بازار پایه در نظر گرفته نمی شود، بنابراین نوسان قیمت به طور مستقیم تحت تأثیر تعداد معاملات روزانه نیست. این محدودیت ها برای کنترل ریسک و محافظت از سرمایه گذاران در برابر نوسانات شدید قیمت در بازار پایه اعمال شده اند.
ساعات و نحوه انجام معاملات بازار پایه
معاملات بازار پایه همانند سایر بخش های بازار سرمایه از طریق سامانه معاملات بورس (TSE) انجام می شوند. این معاملات در روزهای کاری بازار، از ساعت 9 تا 12:30 انجام می گیرند. اما شرایط سفارش گذاری در بازار پایه ممکن است با سایر بازارها تفاوت داشته باشد؛ مثلاً محدودیت حداقل مبلغ سفارش که 5 میلیون تومان است. همچنین به دلیل دامنه نوسان محدودتر، تغییرات قیمت روزانه کمتر است. معامله گران باید با استفاده از کد بورسی و از طریق کارگزاری های رسمی، اقدام به خرید و فروش سهام در این بازار کنند.
سرمایه گذاری در بازار پایه یا کرادفاندینگ
سرمایه گذاری در بازار پایه فرابورس یا پلتفرم های کرادفاندینگ، دو گزینه برای ورود سرمایه گذاران به بازار سرمایه با اهداف و ریسک های متفاوت است. بازار پایه مخصوص شرکت هایی با شفافیت مالی کمتر یا شرایط نامشخص پذیرش در بازارهای اصلی است. در مقابل، کرادفاندینگ روشی نوین برای تأمین مالی کسب وکارهای نوپا است که از طریق مشارکت جمعی سرمایه گذاران انجام می شود. انتخاب بین این دو بستگی به سطح ریسک پذیری سرمایه گذار و اهداف مالی او دارد. در کرادفاندینگ، سرمایه گذاران معمولاً در پروژه های کوچک با پتانسیل رشد بالا مشارکت می کنند.
مزایای سرمایه گذاری در دونگی
پلتفرم دونگی یکی از سامانه های معتبر کرادفاندینگ در ایران است که مزایای قابل توجهی برای سرمایه گذاران فراهم می کند:
با مبالغ پایین (مثلاً از یک میلیون تومان) می توان در پروژه ها مشارکت کرد
تمامی پروژه ها پیش از انتشار، ارزیابی مالی و کارشناسی می شوند
امکان مشاهده گزارش های عملکرد دوره ای پروژه ها و شفافیت بالا وجود دارد
سرمایه گذاران می توانند در سود پیش بینی شده پروژه ها شریک شوند
این ویژگی ها، دونگی را به گزینه ای جذاب برای افرادی تبدیل کرده که می خواهند در کسب وکارهای نوآورانه و استارتاپی سرمایه گذاری کنند.
نتیجه گیری
بازار پایه یکی از بخش های فرابورس ایران است که به شرکت هایی با شفافیت پایین، سودآوری نامشخص یا شرایط خاص تعلق دارد. این بازار به سه تابلوی زرد، نارنجی و قرمز تقسیم می گردد که مقدار ریسک و شفافیت شرکت ها را مشخص می کنند. در حالی که حضور در بازار پایه می تواند فرصتی برای رشد شرکت ها باشد، اما سرمایه گذاری در آن مستلزم پذیرش ریسک بالاست و مناسب همه افراد نیست. بنابراین، پیش از هر تصمیمی باید با دقت تحقیق کنید و از مشورت با متخصصان بازار بهره ببرید. اگر به دنبال سرمایه گذاری هستید در صفحه "جذب سرمایه دونگی" ثبت نام کنید و منتظر مشاوره سرمایه گذاری از سوی کارشناسان ما بمانید.
سوالات متداول
بازاری برای معاملات سهام شرکت هایی است که شرایط پذیرش در بورس یا فرابورس را ندارند.
بله، به دلیل شفافیت پایین و نوسانات زیاد، ریسک بالایی دارد.
برای کنترل نوسانات شدید و جلوگیری از ضررهای سنگین سرمایه گذاران.
فقط در صورت تحلیل دقیق و آگاهی بالا؛ برای عموم توصیه نمی شود.


سرمایه گذاری در طرح های دونگی
بهترین فرصت برای سرمایه گذاری در طرح های دونگی، دارای نماد از فرابورس ایران
صفحه طرح ها